Σικελία (Μέρος 5ο)

Τέταρτη μέρα

Το πρωί, ο Παύλος καθάρισε πάλι για όλους, φέρνοντας πρωινά και μετά το φραπεδάκι μας ξεκινήσαμε για την βόλτα της ημέρας.

Είχε ήδη αποφασιστεί να πάμε στο τοπικό Theatro Greco και στα αρχαία των Συρακουσών. Είδαμε λοιπόν το Theatro, (πολύ ωραίο όντως) με νερά γύρω γύρω. Ευτυχώς που πάνω από τις κερκίδες είχε σπηλιές που παλαιότερα χρησιμοποιούνταν μάλλον σαν τόποι λατρείας και λουτρά από τα άφθονα νερά και κάτσαμε λίγο εκεί μέσα σαν καταφύγιο από την ζέστη, λατρεύοντας το θεό Ησκιο...

Είδαμε και το «Αυτί του Διονύσου» του τυράννου των Συρακουσών όπου μερικές εκατοντάδες χρόνια προ Χριστού έκλεινε στην τεχνητή και πελώρια σπηλιά με σχήμα αυτιού -που πήρε και το όνομα του- τους αντιφρονούντες και λόγω της εξαιρετικής ακουστικής της μπορούσε από έξω να ακούει τις συζητήσεις των φυλακισμένων και να είναι έτσι ενήμερος για τα σχέδια τους, αποφεύγοντας εκπλήξεις.

Προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε και τις κατακόμβες αλλά μόλις είχαν κλείσει για μεσημέρι.

Στη συνέχεια, φύγαμε νότια μέχρι το έρημο Noto, χωρίς να μας εντυπωσιάσει τίποτα απολύτως. Κάτσαμε στην πλατεία που ευτυχώς υπήρχε μία καντίνα και πήραμε γρανίτα λεμόνι, και κρύο καφέ γρανίτα!

Πήγαμε προς νερού μας στην δημόσια τουαλέτα με κέρματα η οποία κάθε φορά που έβγαινε κάποιος αυτοκαθαριζόταν με χημικά (τώρα, αυτό έπρεπε να το γράψω;;;) και φύγαμε βορειοδυτικά προς το Palazzolo Acreide.

Άλλο ένα κλασικό χωριό της περιοχής. Λίγος κόσμος στην πλατεία, φάγαμε κάτι, πήραμε και παγωτά, βολτάραμε λίγο στα στενά, που ήταν τίγκα στην αφισοκόλληση λόγω προσφάτων εκλογών, ανασυνταχθήκαμε πάλι και επιτρέψαμε στο κάμπινγκ μέσω του Solarino και του Floridia που επίσης δεν έλεγαν τίποτα απολύτως.

Κάναμε τα μπάνια μας, βάλαμε τις κολόνιες μας και – μέρα ακόμη – ξαναπήγαμε στην Ορτυγία, κατ’ ευθείαν στο πάρκινγκ.

Πάρα πολύ ωραία.... ζωντανή πόλη. Κόσμος να βολτάρει, παζάρι βιβλίων, νεόνυμφοι να φωτογραφίζονται, είδαμε και ηλιοβασίλεμα, όπως το έβλεπε κι ο Αρχιμήδης πριν αναφωνήσει το «Εύρηκα!» Χωθήκαμε στα στενά, φωτογραφίσαμε γέρους στα παράθυρα, ψωνίσαμε μαντίλια και δωράκια, ήπιαμε τεκίλες σε μπαράκι με ρασταφάριανς, μας πήρε συνέντευξη τοπικό κανάλι, ξαναπήγαμε στην πλατεία του Duomo, και καταλήξαμε για φαγητό σε ένα καλό τουριστικό εστιατόριο.

Εκεί συνέβη και το εξής: ένας πλανόδιος γέρος πωλητής εικόνων αγίων έφαγε άδικα ένα ποτήρι νερό στην πλάτη από τον αγενή σερβιτόρο μας. Ο γέρος τα πήρε φυσικά, και άρχισε να φωνάζει στον κομπλαρισμένο σερβιτόρο «Amartolo!!! Amartolo!!!!» Εμείς γελάγαμε διακριτικά με τη φάση μέχρι που ο γέρος άρπαξε ένα μπουκάλι μπύρας και απειλούσε να το πετάξει στον σερβιτόρο που ήταν από πάνω μας (και δεν είχαμε και τα κράνη μαζί) και ταυτόχρονα μία γύφτισσα κι ένα γυφτάκι μας την έπεσαν με κυκλωτική κίνηση για λεφτά. Τρομάξαμε και αναζητήσαμε τα τσαντάκια μας. Ευτυχώς όλα ήταν υπό έλεγχο και το μπουκάλι ξανατοποθετήθηκε ήρεμα στο τραπέζι που ήταν και πριν. Τέλος συμβάντος.

Κλατάραμε πάλι από το απίστευτο φαγητό και προς μεγάλη απογοήτευση του Παύλου δεν πήγαμε για ποτάκι σε κάποιο από τα ωραία μπαράκια, αλλά στο κάμπινγκ για ύπνο. Το τι ακούσαμε δε λέγεται...

Συνεχίζεται